Asimov’s Science Fiction september 2015

De eerste beviel goed, dus maar door naar de tweede. Het eerste verhaal ‘Biology at the end of the world‘ is een prima verhaal. De oceanen op aarde zijn vrijwel dood, ook van de oerwouden is maar weinig over. De biodiversiteit wordt hoe langer hoe minder divers. Om de aarde draaien een aantal habitats waarin men probeert om planten en dieren in leven te houden. Maar er wordt ook geëxperimenteerd met genetisch aangepast of zelfs nieuw ontworpen leven, dat beter in staat moet zijn om op de aarde te overleven. En dat is verboden, het in stand gehouden leven moet origineel zijn. Speciale DNA politie ziet er op toe dat er niet met DNA geknoeid wordt. Vinden ze iets, dan wordt al het nieuwe leven vernietigd. Een van de DNA agenten begint daar wel aan te twijfelen. Als ze in een habitat terecht komen waar alle leven vanaf niets is opgebouwd gaat ze om. Het is een schitterend biotoop en resistent genoeg om weer op aarde te worden uitgezet. Het ‘oude leven’  is niet meer opgewassen tegen de toxische omgeving.

Een tweede, korter verhaal heet ‘Molenstraat Music Festival‘. Een oude man op de planeet ‘Kaylee’ krijgt bezoek van een moeder en haar dochter. De dochter heeft een lichte hersenbeschadiging als gevolg van een val van een paard. Ze wil graag muziekles van hem zodat ze mee kan doen met het Molenstraat Muziekfestival.

Asimov’s SF august 2015

Ik wist van het bestaan van dit blad. Het was via Amazon makkelijk digitaal te verkrijgen, dus ik heb het maar geprobeerd. Er stond één lang verhaal in en een aantal korte. Ik beperk me vnl tot het lange verhaal: ‘A Thousand Nights till Morning’ van Will McIntosh. In de nabije toekomst komt er een grote asteroïde op aarde afrazen. Er wordt een Marskolonie gebouwd om vanaf daar de baan van de asteroïde af te buigen. Die kolonie is nog maar net klaar of een buitenaards ras veroverd de aarde. Hun techniek is volledig biologisch. Ze laten eerst 99,9% van de mensheid sterven door een zeer besmettelijke ziekte. Alleen Chicago blijft gespaard en wordt ommuurd met een biologische, levende muur. Overlevenden bestemd voor genetisch onderzoek.  Op Mars bemerkt men dat de meteoor de Aarde gaat missen en ze geven hem een duwtje, zodat er een volledige zware inslag van de meteoor op Aarde plaatsvindt. Met het enige ruimteschip dat ze hebben reist men naar de Aarde, Chicago, waar mens en alien het zwaar hebben. Een hongerige meute beschadigd het schip, zodat ze niet meer terug kunnen. Dan volgt het omtrekken op de verwoeste aarde. Uiteindelijk komt het hier op neer dat de bemanning kans ziet om een alien te ontvoeren, het schip te repareren en vervolgens vliegt men terug naar Mars. Er zijn voldoende mensen om de soort in stand te houden en ook technologisch zal de mensheid niet helemaal tot het stenen tijdperk verzinken. Hier eindigt het verhaal.

De korte verhalen vond ik niet zo geweldig:

• In een ‘second life’ programma ontdekken twee avatars dat ze niet echt zijn en ze willen eruit
• Een klein familiedrama in een genetisch manipulerende maatschappij
• Een man die nooit tijd had voor zijn gezin reist terug in de tijd om de eerste stapjes van zijn zoon te zien

Adolph Kolping (1813 – 1865) Vom Schuhmacher zum katholischen Sozialreformer

Bij de kerk in Heede staat deze afbeelding, een transparante afbeelding van Kolping. Weerspiegeld maar ook achter het portret bomen. De tekst is overgenomen van een bordje naast het portret. Kolping is in Nederland niet zo bekend, hier des te meer!   Adolph Kolping stammte aus ärmlichen Verhältnissen, arbeitete viele Jahre als Schuhmachergeselle und wechselte nach seinem Theologiestudium in den Priesterstand – mit weitreichenden Folgen: Er wurde Wegbereiter für die katholische Sozialbewegung und Vorbild für uns heute. 8. Dezember 1813: Als 4. Kind eines Schäfers in Kerpen geboren 1826 bis 1837: Lehre und Gesellenzeit als Schuhmacher 1837 bis 1841 Kolping (inzwischen 23) gibt seinen Beruf auf und wird Schüler in Köln   1841 bis 1842 Studium der Theologie an der Universität München 1842 bis 1844 Fortsetzung des Theologiestudiums in Bonn 1844 bis 1845 Abschluss seines Studiums im Priesterseminar in Köln 844 bis 1845: 13. April 1845: Weihe zum Priester in der Kölner Minoritenkirche 1845 bis 1849 Kaplan und Religionslehrer in Elberfeld Juni1847 Kolping wird zum (Zweiten) Präses des 1846, mit tatkräftiger Hilfe des Lehrers Johann Gregor Breuer, gegründeten katholischen Jünglingsverein (später katholischer Gesellenverein) in Elberfeld. 1 April 1849: Domvikar in Köln. 1. Januar 1862: Rektor der Minoritenkirche. 22. April 1862:Ernennung zum Päpstlichen Geheimkämmerer durch Papst Pius IX. 4. Dezember 1865 Adolph Kolping stirbt. lm Jahre seines Todes gibt es bereits über 400 Gesellenvereine in zahlreichen Ländern. 30. April 1866:Beisetzung in der Kölner Minoritenkirche 27. Oktober 1991: Adolph Kolping wird in Rom von_Papst

Paradox – Philipp Peterson

Het verhaal begint met één van de hoofdpersonen David, die aan het promoveren is op een onderwerp betreffende de interstellaire ruimte, de ruimte dus buiten het zonnestelsel. Het blijkt dat elke ruimtesonde, de laatste is de Voyager 2, bij het verlaten van het zonnestelsel verdwijnt, of in ieder geval geen signalen meer geeft.
Tussen de regels door wordt duidelijk dat het verhaal speelt in de nabije toekomst, waarin de Amerikanen steeds vaker bedreigt worden door aanslagen. Het gevolg is dat er weer McArthy-achtige toestanden ontstaan: als je ergens werkt moet je werkgever al je digitale gegevens kunnen controleren. En o wee als het niet goed is, dan kun je digitaal van de wereld worden losgemaakt, zie dan maar eens te overleven!
De Tweede hoofdfiguur is Ed. Hij is een knorrige astronaut, die juist vanwege zijn knorrigheid niet is uitgekozen voor de laatste maanmissie, maar voor de allerlaatste missie naar ISS. Het ruimtestation functioneert allang niet meer naar behoren. De laatste Russische ravitaillering loopt uit op een ramp, waarbij de drie astronauten maar ternauwernood weten te ontkomen.

Ondertussen is er een rijke man, een internet miljardair, die zich heeft gestort op het ontwikkelen van antimaterie aandrijving voor ruimteschepen. Zijn droom is een kolonie op een planeet die redelijk bereisbaar is te stichten. Zowel Ed als David (en nog een stuk of wat anderen) komen hiervoor in aanmerking. Vanwege het geheimzinnige verdwijnen van de eerdere sondes is het belangrijk om te weten wàt nu precies de reden is van dat verdwijnen. Het blijkt dat er een object in een strakke spiraal om de zon draait op exact dezelfde afstand als waar de sondes verdwijnen. Het object weerkaatst veel licht. Toevallig? Of is er in de interstellaire ruimte iets dat het objecten onmogelijk maakt om door te vliegen.
Een groot deel van het boek gaat nu over intriges en persoonlijke toestanden van de bemanning. Ik sla dat over.
Uiteindelijk verdwijnt het ruimteschip naar de grens van het zonnestelsel. Een jaar lang zit de bemanning met elkaar opgescheept, ook dat laat ik liggen. En uiteindelijk bereiken ze het vreemde voorwerp, een zuivere bol met vreemde eigenschappen.
Even verder vliegend zijn ineens alle sterren verdwenen. Wat is er loos? het hele zonnestelsel is omhuld met een 10 atomen dikke laag die warmte vasthoudt en omzet in energie. Een kunstmatige intelligentie huist oa in deze schil. Met behulp van nanosonden worden alle sterren in heel het heelal verpakt, met als uiteindelijk doel om de dood van het heelal zolang te vertragen dat alle verzamelde kennis over te dragen in een nieuw heelal. De bemanning probeert dit door te geven aan de aarde, maar in dat proces wordt hun schip vernietigd.
Op de aarde is het al niet veel beter. De oorlog tussen de VS en China ontaard in een atoomoorlog. En dan is het boek afgelopen.
De schrijver heeft zich blijkbaar goed verdiept in hoe ruimteschepen functioneren, bestuurd worden etc. Hij heeft ook Arthur C. Clarke gelezen, diverse elementen uit 2001 en 2010 komen terug. En’The Truman Story’.
Spannend om te lezen, dat wel.

Zie HIER de website van de auteur.

Paloma – Kristine Kathryn Rusch

Dit is bij mijn weten het laatste deel uit de ‘Miles Flint’ serie. Paloma, de opleider van Flint, wordt vermoord. Het is een nogal bloederige moord en er wordt een overvloedige hoeveelheid slijmerige substantie bij gevonden. Flint erft haar volledige vermogen, inclusief twee ruimteschepen. In het ene, de ‘Taube’, krijgt hij uitleg hoe en waarom. Paloma heette vroeger anders en was mede oprichter van een zeer succesvol advocatenkantoor. Ze was getrouwd en had twee zoons. Ze raakte betrokken bij een zaak, gaf wel heel fout advies en kwam vervolgens op een dodenlijst te staan, evenals haar familie. De moordenaar blijkt een ‘Bixiner’ te zijn. De Bixiner zijn platte wezens die zich redelijk kunnen oprollen tot de grootte van een voetbal, zich om een slachtoffer heen kunnen vouwen en deze volledig fijnknijpen, ondertussen met hun klauwen ook nog meerder snijwonden toebrengend. Ze zijn te huur als moordenaars. Het tweede schip staat al vele jaren ergens in de ruimtehaven geparkeerd. Zogenaamd onder quarantaine. De zoon van Paloma komt nu in beeld. Hij wil weten wat er in het ene ruimteschip zit. En als zoon heeft hij toch recht om dat te weten. Flint schakelt een goede advocaat in die hem helpt om in de wirwar van regeltjes het spoor te behouden. De ex van Paloma blijkt een etage hoger te wonen. In tegenstelling tot wat beweerd werd, namelijk dat ze elkaar haatten, hadden ze feitelijk een LAT relatie, voor de veiligheid. Al mede eigenaar staat hij ook op de dodenlijst en wordt vermoord, ook door een Bixiner.

De zaak is tenslotte duidelijk, en daarmee loopt het verhaal naar het einde. Ik heb veel overgeslagen uit het verhaal om de pret van het lezen niet te bederven. Het is een crimi in een SF omgeving, dat maakt dat je allerlei onverwachte dingen in je verhaal kunt stoppen. En alles zit in computers, dus je hoeft je deur ook niet uit. De ICT is op dit moment al nauwelijks te volgen voor een enkel individu, maar de hoofdfiguur redt zich er uitstekend mee, hij is een geroutineerd hacker. Gelukkig met een bijna bovenmenselijke moraal.

Die Tötlichen – Kristine Kathryn Rusch

Dit is een prequel op ‘Das Marsgrab’, een boek dat ik eerder besprak. De oorspronkelijke titel is ‘Consequences’. Opnieuw Miles Flint, de personen lokalisator. Hij woont op de Maan, in één van de vele koepelsteden aldaar. Hij spoort mensen op om diverse redenen, maar nooit voor justitie. Hij is geen premiejager. De context is als het volgt: ergens ver weg is een planeet, Etae. Deze planeet wordt bewoond door ras A, maar wordt onderdrukt en verdreven door ras B. Dan komen de mensen, laat ik zeggen ras C. Zij buiten ras B weer uit, oa gesponsord door een groot bedrijf. Dan komt er een opstand, mensen vinden dat het zo niet langer kan. Veel idealisten trekken naar Etae om daar te vechten. Maar eigenlijk zit er een concurrerende multinational achter. Het loopt uit de hand. De zittende regering laat zich niet zomaar verdrijven. De rebellen zetten het ‘martelaarskind’ in, een film over hoe de regering zonder pardon kinderen afslacht. En dan is het gebeurd: de opstandelingen winnen en vormen de regering. Iedereen die gevochten heeft krijgt gratie.

Dat lijkt heel mooi, maar blijkt een dekmantel om alle strijders, die nu niet meer in de schijnwerpers staan, één voor één te vermoorden.

De rebellen worden ondertussen beschuldigd van genocide en martelingen, dit wordt aangewakkerd door de voormalige tegenpartij. Als de zittende regering in ‘Armstrong’ (de koepelstad waar Flint woont)  komt om lidmaatschap aan te vragen van de Alliantie, breekt een grote rel uit. Er vindt een aan Etae gerelateerde moord plaats.

Het is een goed geschreven verhaal dat ik zeker kan aanraden. Ik las het in één keer uit! Toch mis ik bepaalde dingen die ik niet goed kan verwoorden. De personen worden niet erg uitgebreid beschreven. De koepelstad mag ook wel beter uitgewerkt worden.

Zie verder DEZE LINK

Hoornaars…. en nog meer mieren

Zondag was een topdag voor insecten! Allereerst troffen we tijdens een wandeling een holle boom aan waar wel èrg grote wespen uitkwamen! Hoornaars. We waren verbaasd hoe achteloos ze een insect uit de lucht plukten en hun nest insleepten.

Eenmaal thuis begon er in het gras iets te glinsteren: een explosie van gevleugelde mieren. Mannetjes en vrouwtjes. En een kwartier later was alles weer voorbij. De mannetjes hebben slechts één doel in hun korte leven: paren.
Soms een beetje té enthousiast, zie in DEZE REPORTAGE hoe deze mierenvrouw twee mannetjes meesleept. Uiteindelijk bleef er maar één over, maar die had vrijwel alle houvast verloren.