My year inside radical islam

Toen ik de titel zag, dacht ik onmiddellijk aan iemand die opgeleid werd tot zelfmoord terrorist met een bomgordel ofzo. Het is gelukkig allemaal wat minder gewelddadig. De schrijver, zoon van liberale joden in de VS, loopt een beetje met zijn ziel onder de arm. De omgeving waar hij woont is zo saai. En hij zoekt naar zingeving. Zijn ouders, oude hippies, vinden alles prima.

Hij maakt kennis met een liberale moslim met toch wel wat activistische trekjes. Deze weet de islam op een uitstekende wijze te verkopen. De schrijver voelt er hoe langer hoe meer voor. Uiteindelijk, in Italië tijdens een stage in Venetië, bekeert hij zich tot de islam als hij bij een stel Soefi’s verblijft. Het Soefisme wordt in het Westen over het algemeen als de wat meer mystieke kant van de islam gezien. Het is daar geweldig. Echter, eenmaal terug in de VS wordt het allemaal zo saai. Hij raakt in contact met lokale moslims. Dat zijn echter behoorlijke Wahabieten. Maar dat weet hij in het begin nog niet. Hij hoort een presentatie van deze groep over de islam. Allemaal fijn. Vrede, respect blabla. Hij krijgt een baan op het kantoor van deze club. En komt erachter dat muziek luisteren verkeerd is. Vrouwen mogen niets, je mag niet te dicht bij ze in de buurt komen en dus al helemaal geen hand geven. De broekspijpen moeten een bepaald hoogt hebben. Na het plassen moet je drie keer de plasser schudden. Ongelovigen zijn kafir en daar hoef je eigenlijk geen rekening mee te houden. Je hoeft niet zelf na te denken, sterker nog, dat wordt ontmoedigd. Vragen die binnenkomen worden doorgestuurd naar Saoedi Arabië en daar wordt het antwoord bedacht. En opvallend: het beeld van zielige, onderdrukte, gediscrimineerde moslims wordt sterk in stand gehouden. Overal zijn complotten van Joden Amerikanen of christenen algemeen tegen moslims.
Als ik het nieuws zo bijhoud, dan hoor ik alleen maar van moslims die de moskeeën van elkaar opblazen en dan ook nog een kerk erbij pakken. Egypte, Irak en recent weer in Pakistan (dat ook nog ‘het zuivere land’ betekent).

Maar goed, de schrijver krijgt in toenemende mate een kriegel gevoel. Vooral als hij zijn liberaal islamitische vriend ziet afglijden naar het Salafisme. Dezelfde vriend die hem met de islam in contact bracht.
Uiteindelijk breekt hij met deze groepering, maar ook met de islam. En dan komt ‘9/11’ en blijkt de groep waar hij bij werkte, ook banden met Al Quaida te hebben.
Het slot: de schrijver blijft goede vrienden met zijn (toch nog steeds liberale) islamitische vriend, maar ook met zijn actief christelijke vriend en in die zin is hij de zoon van zijn ouders: spiritueel en ruim denkend.

Magnus, de antirobot magiër

Magnus is bedacht in de 60er jaren, maar heeft een hele ontwikkeling doorgemaakt, zie Wikipedia, ook HIER veel infomatie. In die tijd kocht ik regelmatig een (zwart/wit) Magnus strip. Helaas ben ik de meesten kwijtgeraakt.  De NL strips waren zò vertaald uit het engels en waren allemaal in het zwart-wit.  Mijn eerste Magnusstrip was ‘De reus van planeet X’. In NorthAm landt een reuzen robot die de boel begint te vernielen. Hij wordt van een afstand bestuurd door Xyrkol, een waanzinnige geleerde. Interessant is dat NorthAm uiteraard noord Amerika is, èèn grote stad. Er lijken nauwelijks gekleurde mensen te wonen, de mensen hebben bij voorkeur een jaren’50 kapsel. Er is door de schrijver nog geen link gelegd tussen computers en robots. Je ziet de grote super computer van Xyrkol dan ook bediend worden door robots die op knopjes moeten drukken en hefbomen overhalen. De robots uit de toekomst lezen hun informatie ook van ponsstrookjes, inclusief de gaatjes. Zie de afbeeldingen. Leeja, de vriendin van Magnus, een mooie blonde meid, is een en al aanhankelijkheid.Eigenlijk zou Magnus verbannen moeten worden. NorthAm bestaat al heel lang. Pas als Magnus verschijnt wordt de stad bedreigd door de één na de andere ramp die alleen door Magnus afgewend kan worden. Verder is het aantal waanzinnige geleerden bijzonder hoog.

Zie hieronder voor de comics: