Enceladus – Brandon Q. Morris

Op de Saturnus maan Enceladus worden organische stoffen gevonden, en wel in zulke verhoudingen dat men er van uitgaat dat zich daar organisch leven moet bevinden. Een expeditie wordt voorbereid, een internationale samenwerking, want anders zijn de kosten niet op te brengen. De hoofdpersoon heet Martin, hij is een Duitser en ingenieur. De bemanning bestaat uit zes personen van verschillende nationaliteiten. Drie mannen, drie vrouwen. En dan zijn er twee Artificiële Intelligenties aan boord. Als het verhaal begint, is de lezer al op de hoogte dat het onbemande bevoorradingsschip, dat iets eerder dan het bemande expeditie schip zou aankomen bij Saturnus, door een kleine meteoriet is geraakt en zijn doel niet zal bereiken, maar met een rechte lijn het zonnestelsel zal verlaten. ondertussen heeft de expeditie chef een relatie gekregen met een ander bemanningslid. Ze is zwanger terwijl ze officieel onvruchtbaar was. Er wordt gestemd en de baby mag komen. Dit zal echter een zware claim leggen op alle voorraden, inclusief de energie.

De reis wordt desondanks voortgezet, met alle risico’s van dien. En omdat ongelukken nooit alleen komen, ontstaat er een motorstoring met ernstige gevolgen voor de energievoorziening. Er wordt flink geïmproviseerd en de reis kan worden voortgezet, er wordt wel gekort op de binnenmilieu kwaliteit. Het kind wordt geboren, een jongetje. Luiers blijken een groot probleem. Als uiteindelijk met enig kunst en vliegwerk de landing wordt ingezet krijgt het kind een naam: Sol.
Men bereikt uiteindelijk Enceladus. Een boormachine die ook kan duiken wordt uitgeladen en Martin gaat samen met een collega onder het ijs. Ze vinden daar een merkwaardige zuilenverzameling met afbeeldingen van de cellen die overal in het water rondzweven. En dan blijkt het gat waardoor ze onder het ijs kwamen afgesloten. Dichtgevroren. Maar ook blijkt de hele oersoep een identiteit te zijn waarmee op een telepathisch achtige manier kan worden gecommuniceerd. Een hele ontdekking voor die identiteit die alleen ‘ik’ kent en nu iets bemerkt dat niet-ik is. Het wil beide mensen eigenlijk wel beneden houden om van te leren, maar de mensen zien kans om via de spleten in het ijs naar buiten te komen, zie ook de link hieronder. En dan volgt na allerlei verwikkelingen uiteindelijk de thuisreis.
Een leuk boek, gebaseerd op zeer recente gegevens. Ook wel spannend. Het is geschreven in tegenwoordige tijd. Dat is even wennen. In de eerste helft van het boek lopen twee tijden door elkaar, de huidige en de voorgeschiedenis waarin training en voorbereiding worden beschreven. Die heb ik al snel overgeslagen, je kunt het boek uitstekend lezen zonder dat.
Een leuk boek.

Lees hier meer over de Saturnusmaan Enceladus

Bewaren

Terugkeer van de Ganymeden – James P. Hogan

Het vervolg op ‘Ruïnes op de Maan’. De mensen experimenteren wat met het gevonden ruimteschip op Ganymedes en versturen per ongeluk een signaal. Dat wordt opgevangen door een stel verdwaalde Ganymeden die 25 miljoen jaar geleden in een ruimteschip zijn vertrokken dat wegens een defect niet kon remmen. Door de tijdvervorming komen ze nu (in hun beleving) 20 jaar later aan bij Jupiter. De schok is groot als ze merken dat Minerva er niet meer is. Gelukkig zijn de mensen er om ze op te vangen. Het hele boek gaat verder over hoe het allemaal zo gekomen is en de fictieve geschiedenis wordt verder uitgediept. Uiteindelijk vertrekken de Ganymeden weer met hun schip, op zoek naar hun soortgenoten die ergens in het heelal een nieuwe wereld hebben gevonden. De hoofdpersoon rookt vrolijk verder.

Ruines op de maan – James P. Hogan

Ongeveer 25 jaren geleden stond dit boek op mijn lijstje. Bijna had ik onlangs een duitstalig exemplaar gekocht toen ik mij ineens herinnerde dat ik zelf een exemplaar heb!Het verhaal speelt vanuit nu gerekend zo’n 150 jaar in de toekomst. De mensheid is tot de conclusie gekomen dat het hebben van legers en het voeren van oorlog alleen maar geld kost dat veel beter besteed kan worden. De VN krijgt een belangrijke taak in het coördineren van het ruimte onderzoek en het ontwikkelen van industrie en kolonisatie. En dan wordt er op de maan een lijk gevonden, dat bij nader onderzoek zo’n 50.000 jaar oud is. Maar hij kan niet van de Aarde komen en toch is hij 100% menselijk. Vanaf dit moment ontwerpt de schrijver een complete (pseudo)wetenschap, compleet met geologie, archeologie, evolutie, verzin het maar. Even later wordt er op de maan nog meer van de ‘Lunariërs’ gevonden en op Ganymedes vindt men onder het ijs een ruimteschip dat daar al 25 miljoen jaar moet liggen. Aan boord ingevroren ‘Ganymeden’ en dieren van de Aarde. Het hele boek gaat nu over het ontraadselen van de geschiedenis en die is als volgt:
Leven ontstond op Aarde en Minerva, een planeet die destijds bestond tussen Mars en Jupiter. De ‘Ganymeden’ die dus op Minerva woonden, namen aardse dieren mee naar hun planeet, lange tijd later vertrokken ze om naar een andere planeet te gaan. In de loop van miljoenen jaren ontwikkelde de mens zich op Minerva. Ze voerden oorlog met elkaar door een groot deel van het zonnestelsel en uiteindelijk bliezen ze samen hun eigen planeet op. De maan, die toen nog om Minerva draaide slingerde weg en kwam in een baan om de aarde. De enkele overlevende Minervische mensen daalden af naar de Aarde, verloren daar al hun kennis en techniek, en begonnen van voren af aan.
Dat is het zo ongeveer. Het boek is geschreven in de 80’er jaren. Dat blijkt ook wel. Vrouwen hebben niet veel te vertellen. Mannen roken allemaal. En in de toekomst hebben ze nog allemaal boeken en notitieblaadjes.

Niet in de Hemel – W. Whitlau

Verkenningen in de wereld van de joodse traditie. Dit boek staat al 20 jaar ofzo in mijn boekenkast, ik kom er nu pas aan toe. Het boek begint met een overweldigende hoeveelheid argumenten dat het Westen pas goed tot bloei kon komen door Hebreeuwse concepten. Bijvoorbeeld: de zon is nooit als god gezien, maar door Egyptenaren, Grieken en Romeinen wel. Dat verandert de manier van denken er over. Bij het spreken over wonderen is belangrijk wat het effect er van was en wat de beleving en de betekenis voor een individu is. Een fraai voorbeeld vanuit de statistiek wordt gegeven. De belangrijke vraag is: welke consequenties trekt men uit de gebeurtenissen? Hoe zijn ze geduid?
Onderzoek naar ‘hoe is het nu echt gebeurd’ zijn volgens de schrijver zinloos. Waar het om gaat is: het is allemaal een kwestie van ervaring. Het geloof is ervaren geloof. En wat is de boodschap. Geeft het antwoord op ‘Wat moet ik doen?’ Want daar gaat het om. Wat is mijn taak, mijn richtlijn in deze wereld. Vergelijk het wat met de ‘Bhagvad Gita’s van de Hindu’s. Een basale richtlijn voor het leven.
Na een derde van het boek gelezen te hebben, ben ik gestopt. Het gaat teveel in op allerlei joods liturgische zaken. Voor mijn studie op dit moment niet zo relevant, wie weet later. Dan pak ik de draad weer op.

Ex Vitro – Ralph Edenhofer

Eindelijk een SF die de moeite waard is. Geen invasie van vreemde wezens, maar een verhaal 200 jaren in de toekomst. Goed verteld, niet al te veel aandacht voor allerlei technische dingen, die zijn er gewoon. De helden zijn niet alleen maar heroïsche rechtlijnige, tweedimensionale figuren. Het zijn net mensen, maar wacht, ook weer niet, want de meesten komen uit een reageerbuis, lopende bandstijl, met serienummer. Ik leg het zò uit. Wat opvalt, is dat SF schrijvers toch veel dingen van elkaar overnemen. Dat kan ook haast niet anders. Bijvoorbeeld, ook hier staat de Aarde half onder water, hebben allerlei concerns / multinationals de volledige macht, ook hier kweken ze hun eigen personeel. Het lijkt me zonde om het verhaal helemaal te vertellen. Maar ik zal de context schetsen. De reageerbuismensen worden door de verschillende concerns gemaakt voor verschillende taken. Zo heb je Alfa-mensen, die veel spieren hebben en groot zijn, voor het zware werk. De Beta-mensen zijn standaard personeel. Dan heb je nog mensen die goed in ruimteschepen kunnen werken en gewichtsloosheid goed verdragen. Omega-mensen zijn soldaten. Ze worden abusievelijk ‘mutanten’ genoemd, de naam is blijven hangen. Mars en de maan, maar ook wel andere planeten zijn gekoloniseerd. Er draaien ook diverse habitats rond de Aarde, grote, bewoonbare cilinders die draaien om een zwaartekracht te hebben. Maar er is ook een onderklasse, de Lags. Zij zijn mensen die zijn blootgesteld aan straling en en allerlei toxische stoffen. Om redenen die ik niet zal uitleggen, komen de mutanten in opstand.
Het is een plezierig boek om te lezen.