The Abyss Beyond Dreams – Peter F. Hamilton

Al eerder las ik boeken van deze auteur (ruim voor ik met deze blog begon) en dat waren boeken die je eigenlijk niet kon neerleggen. Zo goed!

In deze roman: de mensheid heeft diverse planeten gekoloniseerd, deze vormen samen een soort ‘gemenebest’ en dat functioneert prima. Bij verdere exploratie van de melkweg wordt in het centrum een soort ‘leegte’ gevonden, de ‘Void’. Deze leegte blijkt kunstmatig! Een oud buitenaards ras, de Roiel, patrouilleren langs de grenzen hiervan en nodigen de mensheid hieraan deel te nemen. De ‘Void’ wordt namelijk steeds  groter! Een aantal Arkschepen, bedoeld voor kolonisatie buiten de Commonwealth komt door onduidelijke oorzaken in de Void terecht. Het blijkt dat alle natuurwetten daar anders functioneren. Alleen mechanische techniek werkt. Elektronica niet, quantum gerelateerde dingen al helemaal niet. Ook de tijd verloopt anders. Mensen worden echter wel ‘paranormaal begaafd: telepathie, telekinese. In de Void leven zg ‘Skylords’, merkwaardige grote ellipsoïde wezens die door de Void zweven.  Omdat binnen de Void bijna niets meer functioneert, hebben de schepen geen andere keuze dan te landen op een planeet in de Void, toevallig of uitgekozen?

Het verhaal beschrijft uitvoerig de beschaving die in de 3000 jaren na het landen van de Arkschepen is ontstaan. Interessant hoe een cultuur een bepaalde kant uit ontwikkelt als een andere kant is afgesneden. Elektronica werkt namelijk niet in de ‘Void’en dus draait alles weer op stoom. De hele wereld wordt geregeerd door de aristocratie, de rest is arbeidersvolk dat aan het lijntje wordt gehouden met een aftreksel van democratie als zoethouder. De wereld wordt bedreigd door de zg ‘Fallers’, wezens die uit de ruimte neerstorten als ei, meestal in groepjes. Elk levend organisme dat zo’n ei aanraakt wordt verzwolgen, het ei neemt de vorm van de verzwolgene aan en voedt zich voortaan met de verzwolgen soort.

Één van de hoofdfiguren, Slvasta, wordt net op tijd gered, zijn arm zit al in het ei en wordt losgezaagd. Vanaf dat moment is hij alleen nog maar geïnteresseerd in het bestrijden van ‘Fallers’. En als daar een revolutie voor nodig is, dan moet dat maar.

Een tweede verhaallijn die hier doorheen loopt, is de reddingspoging die door de Commonwealth wordt ondernomen. Het terughalen van de mensen uit de ‘Void’.

Grensoverschrijdend: Ich bin ein Groninger!

Om een beetje oog te houden op het toenemende grensverkeer tussen Nederland en Duitsland hebben de Groningers het volgende bedacht: een T-shirt met de tekst ‘Ich bin ein Groninger’. De goede bedoelingen van de drager worden daarmee goed zichtbaar. De eerste proefpersoon zal binnenkort de grens over, we volgen dit experiment op de voet.

Independence day – Resurgence

Vandaag in Groningen deel twee van ‘Independence Day’ gezien. Deel één vond ik destijds helemaal geweldig. Deel twee twijfel ik nog over. De films (vooral ook SF en Fantasy) zijn steeds turbulenter en chaotischer geworden. Ontsnappingen die nèt goed gaan, nèt wel of niet dit of dat. Van mij mag ook deze film wel iets minder visueel geweld bevatten. De hoofdpersonen zijn bijna allemaal ouwe knarren uit de vorige film of de kinderen daarvan. De één is nog nobeler dan de ander. Stoere mannen hebben het liefst een hese stem en ze lopen bij voorkeur stoer en hebben een geweldige manier van salueren.

De mensheid heeft na de vorige invasie wel een en ander geleerd. Er is internationale samenwerking. Uiteraard is de VS wel de belangrijkste. Er zijn kanonnen op de maan, kanonnen rond de aarde. Allemaal om een herhaling te voorkomen. En dan is het zover: een ruimteschip nadert de maan en wordt neergeschoten. Maar het was wel van een goedwillend ras. Even later stormen de slechterikken binnen verwoesten de helft van de aarde. Zw willen de kern van de aarde voor hun energie. De intelligentie van het neergeschoten ruimteschip blijkt een gezant van de samenwerkende verzetsbewegingen tegen de buitenaardsen. Dat is precies de reden dat de aliens hem willen hebben. Hun koningin zit in het bijna planeet grote ruimteschip en coördineert de actie om dit wezen te doden. Het beeld begint er een beetje uit te zien als ‘Aliens’, deel 1,2,3 en 4. Geheel onverwacht wordt de aarde weer gered. In dezelfde woestijn komt het weer tot een onderonsje van de helden en/of de kinderen daarvan. De film doet een groot beroep op eer gevoel, sterven voor de goede zaak etc. Maar dat maakt ook wel weer de mooiste films. Alle noodzakelijke dramatiek zit er in, maar hij is LEUK!

Emsland Archäologie Museum Meppen

Vandaag was het een regenachtige dag, een goed moment om het Emsland Archäologie Museum te bezoeken. Het museum staat in Meppen, vlak bij de plek waar het Ems-Hasekanaal (wordt niet meer gebruikt) in de Hase uitkomt. Tussen het kanaal en de Hase is een koppelsluis geplaatst. Het museum was tamelijk klein. Wat er stond was leuk en informatief. De Indianen tentoonstelling hebben we maar overgeslagen. We liepen naar de Hase naar de koppelsluis. Mooie oude sluis. Daarnaast was er voor de Kneipp liefhebbers een waterlooppad voor de blote voeten uitgezet. Het water daarvoor komt uit de Hase. Een volgende keer gaan we dat toch even doen.
Het beeld dat ik had van Meppen is toch wel bijgesteld. Leuk plekje!

The Great Beyond – Paul Halpern

Een spannende titel. Het boek gaat over de wiskundige ontwikkelingen van ergens 16e eeuw tot nu, waarbij ook de oude Grieken niet worden geschuwd. Je zou het ook eenvoudiger kunnen zeggen: het gaat over de ontdekking van de vierde dimensie en dan met name vanuit wiskundig perspectief. Bijvoorbeeld herr Klein, een wiskundige en privat dozent, die rekent aan elektromagnetisme en de zwaartekracht. Hij komt tot een oplossing door een vierde dimensie toe te voegen in zijn berekeningen. In de 19e eeuw werd de 4e dimensie onmiddellijk gebruikt om God te verklaren en allerlei andere paranormale verschijnselen. Er werden methoden ontwikkeld om je zintuigen af te stemmen op het waarnemen van de 4e dimensie. Dit soort reacties maakte wetenschappers wat huiverig voor de term. Ook Einstein moest er aanvankelijk niets van hebben, maar gebruikte het rekenkundig later tòch en was er achteraf erg over te spreken. In de 19e eeuw werd de 4e dimensie als een ruimtelijke dimensie gezien, pas later ontstond het idee dat de tijd als 4e dimensie gezien kan worden. De levensloop  van verschillende wetenschappers komt aan de orde en de omstandigheden waarin ze tot hun ideeën kwamen. De schrijver  probeert voor  niet-wiskundigen duidelijk te maken  waar het allemaal  over ging. Ik kan hem volgen. Echter, om het verhaal na 1x lezen volledig weer te geven,  dat gaat me niet lukken. Wil je het echt goed doen, naar mijn mening houdt dat in dat je kunt weergeven wat je gelezen hebt, dan moet het echt nog een keer, met een notitieboekje erbij. Maar het neemt niet weg: een prima boek! Aanrader!

Opnieuw: Bosseln…

Al eerder schreef ik over ‘Bosseln’. Wie weet heb ik mensen nieuwsgierig gemaakt, dan kan ik dat nu oplossen. In het Dörpense bos staan sinds kort borden met de spelregels voor Bosseln. U kunt dus uw karretje pakken, volladen met ballen en bier en naar Dörpen trekken, zie hier de spelregels.

Een Gelofte

Het aardige van wandelen is dat je soms volkomen onverwacht
‘juweeltjes’ tegenkomt. Dit kapelletje (‘Grotte’) is er zo één. Het
verhaal erbij is als volgt: omdat het huwelijk van mevr Anna Buß geb
Franzen kinderloos bleef, adopteerde ze in aug 1882 de op 12-2-1882
geboren Wenzeslaus Thieke, zoon van Johann en Thekla Thieke geb Buß,
Neudörpen.Tot groot verdriet van zijn adoptiefmoeder werd Wenzeslaus
Thieke in 1914 als soldaat in de Eerste Wereldoorlog opgeroepen. Vanuit
haar grote zorg legde ze een gelofte af aan de Moeder Gods: Als haar
adoptiefzoon uit de oorlog zou terugkeren, zou ze een ‘Grotte’ voor de
Moeder bouwen.

Het gebed werd verhoord: de adoptiefzoon kwam terug
uit de oorlog. En dus werd in 1919 de ‘Grotte’ door Wilhelm Kruth,
Marktstraße, gebouwd. Het ongeveer 1 meter grote beeld van de Moeder
Gods werd in Trier gemaakt en per trein naar Dörpen vervoerd. In
aanwezigheid van familie, buren en bekenden werd het beeld geplaatst en
ingezegend. Daarna werd het nog wat verplaatst geloof ik, het staat nu
in het plantsoen van Dörpen.
Degenen die het bordje dat erbij staat wil lezen, moet het zelf schoonpoetsen.

Die Brücke am Ibar

De film speelt in 1999 in en om een stadje waar de rivier Ibar doorheen stroomt. De ene oever wordt bewoond door Albanezen, hoofdzakelijk moslims, de andere oever door christelijke Serviërs. Twee tamelijk sadistische Servische soldaten knallen twee gevangen Albanezen neer, de derde, die gewond is, laten ze de rivier afdrijven in de overtuiging dat hij wel dood zal gaan. Maar hij weet zich uit de rivier te slepen en kruipt een huis binnen. Dat blijkt het huis van de jonge weduwe Danica met haar twee kinderen. Ze verzorgt hem en hij knapt langzaam op en wordt uiteindelijk beter. Langzaam ontstaat er (hoe onverwacht) een liefdesrelatie tussen hen. Hij (Ramiz) kan ook goed overweg met de jongste zoon, die een beetje vreemd is.
Daartussen door speelt iets anders: in de oorlog wordt door de NAVO munitie met uranium koppen gebruikt. Een en ander van dat spul (gebruikt) ligt op de speelplaats van de kinderen, een paar kinderen worden ziek, een moet naar het ziekenhuis (in het Albanese deel!). De jongste zoon holt achter haar aan als ze met de auto wordt weggebracht en verdwaalt in de stad daar. Ramiz, de Albanees komt ook weer terug in zijn deel van de stad en gaat het jongetje zoeken. Hij vindt hem bij het ziekenhuis, waar zijn vriendinnetje zojuist is overleden. Hij brengt hem naar de brug waar hij dan zelf overheen moet. Op de terugweg wordt Ramiz door Albanezen neergeschoten die hem voor een Serviër houden.
De familie vertrekt uiteindelijk naar Frankrijk.

Gnosis – Jacob Slavenburg

Als u af en toe mijn blog leest, dan bent u de naam van Jacob Slavenburg al een paar maal tegengekomen. Een veelschrijver over interessante thema’s. De ‘gnosis’. Op school leerden wij vroeger van gnostici dat het ketters waren met vreemde ideeën. Nu is het ook wel een beetje wennen. Belangrijk is het om te weten dat DE gnosis niet bestaat. Er zijn verschillende stromingen. Je hebt de Hermetische gnosis, de christelijke gnosis, Manichese gnosis etc. Als ‘gnosis’ bestaat de gnosis vrijwel niet meer, maar de ideeën en afgeleiden daarvan zijn nog springlevend! Ik moet me hier echter beperken.

Het idee is ongeveer dat -vergelijkbaar met de Big Bang- God zichzelf schiep, de Vader God. Niet mannelijk, niet vrouwelijk, de naam is dus behelpen, net als alle termen die gebruikt worden, het is het onbeholpen talig uitdrukken van iets onbevattelijks. De Vader God en het Pleroma, het universum zou je kunnen zeggen, namen toe in grootte en alles. Er ontstonden eigenschappen (eonen). Uit God emaneerden andere eigenschappen, waaronder Sophia. Zij schiep de wereld buiten het Pleroma. Uit haar emaneerde Jaldabaoth, de slechte god. Hij schiep de mens. Materie, slecht, onvolledig, menselijk. Gelukkig zag de Vader nog kans om de Geest, die licht is, in de mens te planten. Het lichaam werkt door de ziel en binnen in die ziel is de Geest, het licht. In die geest moet je groeien, die moet je ontdekken. Je moet dus zelfkennis ontwikkelen. Zelfkennis is Godskennis en noodzakelijk voor je uiteindelijke verlossing. Dat laatste idee vind je in veel religieuze of filosofische systemen terug. Zie verder het artikel in Wikipedia.

Een goed boek. De ontwikkeling van de gnosis tot in de vorige eeuw wordt gevolgd en besproken.